Denerwujące sytuację w szkole.

Dzisiaj temat taki trochę z innej beczki, nie z tematyki psychologii a już taki luźniejszy dotyczący Nas, czyli młodzież.

Pomyślcie trochę, czy zdarza Wam się czuć irytację  na to co się dzieje w liceum? Jeśli tak, to zapraszam do przeczytania tego co jest niżej...xd

Tłumaczenie się z wyjść

Znacie to? Chcecie wyjść TYLKO do toalety, a nauczyciel od razu "No, ale przecież jest lekcja! Na przerwie był czas" No więc odpowiadasz grzecznie: "Pani/e profesor/rze kiedy ja muszę w tym momencie" - "Oj tam nie dramatyzuj zaraz będzie przerwa" [za 20 min] To jest okropne! No nie wiem, jakby o zwykłe wyjście do WC trzeba było złożyć podanie z tygodniowym wyprzedzeniem. Oczywiste jest to, że czasem zdarza się, że trzeba wyjść tu i teraz, natychmiast. Jeśli jesteś dziewczyną i boisz się, ze właśnie dostałaś okres. No to jest ważne, żeby potem nie musieć chodzić z czerwoną plamą na tyłku.

"Zdrady" znajomych

Wydawało Ci się, że między Tobą a jakąś dziewczyną z klasy jest ta magiczna nić porozumienie. Już w głowie miałaś ten obraz Was jako dwie wielkie przyjaciółki, a tu...buuum, nić zerwana. Przecież ona była taka fajna, że grono "fajniejszych' zabrało ją od Ciebie. Taa...skądś to znam. Minus dwadzieścia do samooceny.

Wszystko naraz.

Przypomnijcie sobie ten tydzień, miesiąc, gdzie wszystkie kartkówki, sprawdziany były naraz. Kartkówka z chemii, sprawdzian z HiSU, nie wiem no test z matematyki, a to wszystko w piątek. Mało tego nauczyciele, kiedy mówicie, że warto by coś przełożyć, bo w tym dniu, tygodniu już było dużo sprawdzianów wydają się w ogóle nie słuchać. Czy tylko mnie to tak irytuję?

Pozornie zrozumienie nauczycieli.

A więc sprawa ma się tak. Kwestia nauczyciela: "Wiem i rozumiem, że macie już dużo zadane z innych przedmiotów, więc nie zadam wam dużo na następne zajęcia. Tylko strony z ćwicen od 15 - 3. I może do tego jeszcze prezentację. Tylko tyle." Ahaa....poważnie tylko to? Naprawdę, dziękujęmy za wyrozumienie.

Ktoś, kto zawsze chce od ciebie ściągnąć.

 W każdej klasie jest ktoś taki. Jeśli nie jesteś wystarczająco asertywny, to taka osoba będzie do końca szkoły na każdym sprawdzianie: "Ejj...tyyy...co masz w drugim...?" Na dodatek jak się pomylisz, to będzie na ciebie i usłyszysz pretensję.

Zbiorowa odpowiedzialność.

Już mieliście jechać na wycieczkę. Fantastycznie, wszyscy się przygotowali, kasa odłożona...i po wycieczce. Czemu? Bo ktoś mądry wpadł na genialny pomysł dopisać parę ocen w dzienniku. Nikt się nie przyzna. Zgodnie z zasadą "jeden za wszystkich, wszyscy za jednego" karę poniosą wszyscy. Wkurzające? Do granic możliwości!


A wy? Macie takie sytuacje, które Was irytują bądź wkurzają w LO??

Zaburzenie osobowości - BORDERLINE

Witajcie Kochani,

dzisiaj chciałabym przybliżyć trochę temat Zaburzeń Osobowości, a dokładniej BORDERLINE.  Czym jest ta osobowość? W dokładnym tłumaczeniu jest to „osobowość z pogranicza”. Zaburzenie to możemy określić jako ogólnie panujący chaos w głowie i emocjach. Nazwa "osobowość z pogranicza pochodzi stąd, że osoba cierpiąca na to zaburzenie ma ciągle huśtawki nastrojów, jest niestabilna emocjonalnie. Ludzie z tą osobowością przechodzą często przez istne piekło w swoim życiu. Nasza osobowość jest pewnym sposobem postrzegania świata, przetwarzania rzeczywistości, bycia w relacjach. To taki architekt, który pozwala przewidzieć, jak ktoś w danej sytuacji się zachowa. Osobowość borderline to zaburzenie, które zaczyna się jeszcze jak jest się dzieckiem, ale często nie jest w całości ujawnione aż do wieku dorosłego. Do końca dalej nie rozumiemy co jest przyczyną zaburzenia borderline, ale autorytety medyczne twierdzą, że jest to wynik nierównowagi chemicznej w mózgu. To związki chemiczne, czyli neuroprzekaźniki pomagają nam  zachować równowagę w nastroju, równowagę genetyczną i wpływu środowiska. Zaburzenie borderline częściej zdarza się w rodzinach, w których występuje bądź występowała już ta choroba. Zaobserwowano również, że ludzie z tym zaburzeniem często doświadczyli poważnej traumy we wczesnym dzieciństwie.

Trauma może mieć podłoże fizycznej, seksualnej lub emocjonalnej przemocy, jak również może być spowodowana odrzuceniem lub stresującą albo niepokojącą obojętnością ze strony rodzica. Osobowość borderline oznacza kłopot. Dominującymi cechami osób z borderline są niestabilność i chaos. Cierpiący na zaburzenie borderline wykazują niestabilność emocjonalną, impulsywność, mają niejasny lub zaburzony obraz samego siebie, problemy z kontrolowaniem gniewu, silne uczucie odrzucenia, często samookaleczenia. Zmagają się również emocjonalnie z depresją, zaburzeniami jedzenia, i/lub nadużywają substancji psychoaktywnych. Dotknięci tym zaburzeniem często tną się lub podpalają.

Osobowość z pogranicza wiąże się z brakiem stabilności postrzegania siebie – w jednej chwili wysoka samoocena może zmienić się w poczucie własnej beznadziejności lub w poczucie bycia osobą złą, nieprzyjemną, niesympatyczną. Kluczowym elementem osobowości z pogranicza jest emocjonalna niestabilność. Emocje osób z borderline można by opisać jako balansowanie na linie lub życie na ostrzu noża. Dobre samopoczucie w ciągu zaledwie kilku minut może przejść w stan silnego przygnębienia. Osobowość z pogranicza jest łączona z uczuciami silnego gniewu lub wewnętrznej pustki.


Leczenie zaburzenia borderline polega na odpowiednim dobraniu farmaceutyków i psychoterapii, może się zdarzyć, że w niektórych przypadkach konieczna będzie hospitalizacja. Często pacjenci z osobowością borderline, nie mogąc znieść bólu emocjonalnego zadają sobie ból fizyczny, jest to też dla nich sposób, by „poczuć cokolwiek”. Podstawą życia z borderline jest postawa otwarta wobec lekarzy i ludzi wyciągających pomocną dłoń.

Bardzo ważne może się tu okazać wsparcie najbliższych i przyjaciół, a także rozwijanie swoich pasji i zainteresowań. Wymienione czynności są najlepszymi sposobami na pokonanie własnych wewnętrznych demonów i uwolnienie się od piekła borderline